Bars en kroegjes in Dronten zijn niet geschikt voor jongeren met een handicap

6 oktober 2017, 00:00 Algemeen

DRONTEN - „Dronten heeft de zaken wat betreft horeca nog lang niet op orde als het aankomt op geschiktheid voor mensen met wat voor beperking dan ook maar. Dit geldt voor zowel de drie dorpskernen als de recreatie in het buitengebied.”

Dat schrijft stichting Onder Dak Gehandicaptenberaad Dronten in een rapport naar aanleiding van een bezoek aan 13 eet- en uitgaansgelegenheden. „De uitslag van de totale schouw viel best tegen, zeker in het licht van het VN-verdrag”, concluderen de onderzoekers.

Jongeren

„Diverse uitgaansgelegenheden voor voornamelijk jongeren bleken op geen enkele wijze rekening te houden met eventuele bezoekers met beperkingen”, concluderen de testers, „In Dronten zijn jongeren met een lichamelijke beperking al snel aangewezen op restaurants om uit te gaan, want bars/kroegjes zijn niet geschikt.”

Dit uitte zich volgens de testers in geen enkele voorziening voor mensen met een beperking zoals aangepast toilet, maar ook in het ontbreken van enige plek met iets meer verlichting of minder herrie, normale stoelen in plaats van barkrukken etcetera.

Gehandicaptentoiletten

In z’n algemeenheid troffen de testers in de bezochte gelegenheden nauwelijks gehandicaptentoiletten: „En van de aanwezige toiletten was niet één helemaal bruikbaar. Van alarm in het toilet had men nog nooit gehoord. Ook is het kennelijk heel normaal om in een gehandicaptentoilet een kraan te plaatsen die alleen met hard duwen op een knop aan gaat.”

Ook over de buitendeuren zijn de testers niet enthousiast: „Het is praktisch onmogelijk om met krukken of een scootmobiel een deur open te trekken of duwen.”

Moeilijk met rolstoel

Bij de meeste locaties konden rolstoelgebruikers moeilijk manoeuvreren. Stoelen waren voor mensen met obesitas bijna altijd te klein. Seniorenstoelen waren bijna nergens aanwezig. Bij sommige zaken gaven de hoge stoelen problemen bij kleine testers.

Geen enkel bedrijf had een website waar een blinde of slechtziende gebruik van kan maken. Ook werd er niet altijd op de juiste manier rekening gehouden met diëten. Zo kon er niet gegarandeerd worden dat een maaltijd echt helemaal glutenvrij was.

De testers waren wel goed te spreken over de gastvrijheid: „Men wilde overal mee helpen, dacht mee over oplossingen en voerde het ook uit.”

Positieve vermeldingen

At Sea krijgt in het rapport veel lof: „Er was hier duidelijk nagedacht over uitstraling gecombineerd met bruikbaarheid. Een ontspannen tent waarbij iedereen met beperkingen zich op zijn gemak kan voelen.”

Bij Beachclub konden de testers geen gebruik maken van de traplift: „Het personeel zag het groepje echter weggaan en haalde hen snel terug. Vervolgens werd beneden alles open gedaan, zodat de groep er gewoon koffie kon drinken. Het personeel kreeg een dikke tien voor het meedenken.”

Golden City heeft geen gehandicaptentoilet en is niet voor iedereen even goed toegankelijk. „Maar er werd alles aan gedaan om de groep zo goed mogelijk terzijde te staan.”

Drie zaken niet getest

Drie zaken konden niet worden getest. Strandpaviljoen Bremerbaai was volgens de onderzoekers niet bereikbaar voor mensen met een handicap, bij Patat Enzo werd men geweigerd met hulphonden en Nirwana reageerde niet op het verzoek om langs te mogen komen.

Grootste problemen

De testers geven onderstaand overzicht van de problemen:

een parkeerplek voor de scootmobiel met een overkapping is nauwelijks te vinden;
blindengeleidelijnen worden erg gemist in alle dorpskernen;
de gemiddelde website is niet erg geschikt voor mensen met allerlei soorten handicaps, omdat er nauwelijks (betrouwbare) informatie te vinden is over toegankelijkheid of diëten;
de kennis ter plekke van het personeel ten aanzien van diëten is schokkend slecht (glutenvrij in aparte ruimte werd nergens onderschreven);
er is nauwelijks openbaar vervoer te vinden in de buurt van horecagelegenheden binnen een straal van 200 meter;
er zijn geen bankjes vanaf OV tot horeca om tussendoor even te kunnen rusten;
terrassen, lantaarns, schuine stoepen: alles kan voor de één een probleem zijn en voor de ander niet eens opvallen;
veel horeca is simpelweg te klein voor mensen in een rolstoel. Dit is een gegeven waar niets aan te veranderen valt;
ingang en doorgang zijn vaak te smal voor brede rolstoel. Soms kan een tweede deur geopend worden om alsnog binnen te geraken;
deur om binnen te komen is vaak niet zelf te openen;
draaicirkel en doorgang in horeca is vaak te krap, waardoor aan eerste tafeltje plaats moet worden genomen;
horeca heeft regelmatig toilet alleen op bovenverdieping (dit was vooral bij de horeca in 2016 een probleem);
er zijn nauwelijks verlaagde balies voor het afrekenen en de rekening bekijken alvorens af te rekenen;
er zijn bijna nergens kapstokken waar iemand vanuit de rolstoel zijn of haar jas kan ophangen;
er wordt veel geklaagd over de onduidelijke of niet leesbare menukaart. Er wordt dus weinig rekening gehouden met mensen met slecht zicht en met mensen die snel in de war raken;
er wordt veel geklaagd over te harde muziek en te donkere ruimtes;
bijna nergens vind je iets hogere seniorenstoelen;
vaak is er slechts één model (smalle) stoel waardoor mensen met obesitas nauwelijks tot niet zonder pijn kunnen zitten;
ook toiletten zijn vaak te krap voor obese mensen;
gehandicaptentoiletten zijn er nauwelijks en als ze er zijn, hebben ze vaak geen alarmsysteem (nodig omdat ze niet altijd op een plek liggen waar roepen gehoord wordt);
de nooduitgang is zelden bereikbaar en nooit te openen voor mensen in een rolstoel.