Alexia Halkis op de top van de Kilimanjaro.
Alexia Halkis op de top van de Kilimanjaro. S. Bosman

Alexia Halkis beklimt Kilimanjaro: „Een ervaring die bijna niet te beschrijven valt”

Algemeen

BIDDINGHUIZEN - Alexia Halkis heeft in Afrika de Kilimanjaro beklommen. „Een life changing experience”, zegt de inwoonster van Biddinghuizen over de zeven dagen durende tocht. Ze beleefde het avontuur om geld in te zamelen voor War Child. Ze stuurde DeDrontenaar.nl onderstaand verslag:

In totaal hebben dit jaar drie groepen (76 deelnemers) de Kilimanjaro beklommen voor War Child. Ik zat in groep 3 en vertrok op 29 januari naar Tanzania.

Van kamp tot kamp

31 januari begon onze tocht. Wij hebben de Machame-route gelopen. Deze duurt zeven dagen, waarvan vijf dagen klimmen en twee dagen afdalen. Elke dag werd er tussen de vijf en de negen uur gelopen van kamp tot kamp.

De tocht begon op 1.800 meter hoogte. De eerste twee dagen waren prachtig. We liepen door de dichtbegroeide jungle en kwamen apen en wilde vogels tegen. Al snel kwamen we boven het regenwoud uit en liepen we via de uitgestrekte steppe verder omhoog.

Zware dag

Dag 3 was een lange en zware dag. We stegen van het 3.800 meter hoge Shira camp naar Lava Tower (4.630 meter) om te wennen aan de hoogte om vervolgens weer af te dalen naar 3.950 meter waar Barranco camp lag.

Ik kreeg door de hoogte moeite met ademhalen en liep samen met twee gidsen achter aan de groep in mijn eigen tempo. Langzaam zag ik de groep voor mij uit lopen.

Na ruim negen uur lopen was ook ik eindelijk aangekomen op het kamp. Het was een zware tocht, mijn eetlust verdween en mijn energie werd steeds minder, maar ik bleef gefocust op mijn doel om de top te halen.

Klauterpartij

Op dag 4 begonnen we aan een flinke klauterpartij op de Barranco Wall (300 meter hoog). Hier werden we goed begeleid door de gidsen. Dit klauterwerk kostte ontzettend veel energie en even zag ik het niet meer zo zitten, want we moesten nog een eind.

Toch zette ik door en probeerde ik te genieten van alle prachtige vergezichten. Na een paar uur lopen bereikte ik het 4.000 meter hoge karanga camp.

De volgende dag was relatief kort. Aangekomen op het volgende kamp gingen we na de lunch slapen. Na een paar uur slapen werden we rond middernacht gewekt door de gidsen, aten we wat en vertrokken we om 12 uur 's nachts naar Uhuru Peak (5.895 meter).

Loodzware nacht

Het was een bijzondere maar loodzware nacht, waarin ik uren met mijn hoofdlampje staarde naar de voeten van de persoon voor mij. Na een paar uur werd ik uit de groep gehaald, omdat ik het tempo niet goed kon bijhouden. Ik moest in mijn eigen tempo achter aan de groep doorlopen.

Dat was het moment dat er een knop om ging. Ik wilde al mijn laatste energie geven, alles voor dat doel. Ik versnelde langzaam mijn stappen, want ik moest en zou bij de groep blijven om mijn doel te halen. En dat lukte. Ik liep pole pole (langzaam langzaam) maar steady door.

Magisch moment

Rond 6 uur zagen we van zo'n 5.000 meter hoogte de zon opkomen. Dit was een magisch moment en het gaf energie om door te gaan. De laatste loodjes waren enorm pittig maar op maandagochtend om 9 uur stond ik op het dak van Afrika!

Na een foto op de top moesten we snel weer af dalen naar beneden, waar we op het kamp heel even hadden om uit te rusten om vervolgens nog verder af te dalen naar Millenium camp (3.800 meter!) een nacht/dag van zo’n 15 uur lopen.

Op de rug van gidsen

De afdaling viel mij nog zwaarder dan de hele tocht naar boven en op de laatste dag, toen ik nog circa drie uur moest lopen, begaven mijn knieën het. Ik ben door de gidsen op hun rug een heel stuk naar beneden gedragen en de laatste tien minuten met de rescue car.

Ik baalde dat ik het laatste stuk niet heb kunnen afmaken, maar achteraf ben ik enorm trots op mijn prestatie en ben ik heel dankbaar dat ik dit heb mogen en kunnen doen. En zonder alle geweldige gidsen en porters had ik het nooit gered!

„I dit it!"

Een ervaring die bijna niet te beschrijven valt, een life changing experience. I did it! Ik heb bergen verzet voor oorlogskinderen. Kinderen die de hulp van War Child helaas enorm hard nodig hebben want op dit moment zijn er meer oorlogskinderen dan ooit.

War Child had een streefbedrag van € 300.000 voor deze actie. De teller staat nu op € 289.321 en hier heb ik € 2.620 aan bijgedragen.