Gastvrouwen stellen patiënten op hun gemak in poli: „We lijken wel een vriendinnengroep”
AlgemeenDRONTEN - De polikliniek in Dronten vierde de afgelopen maand het 10-jarig bestaan. Vanaf het begin zijn er ook vrijwillige gastvrouwen actief in de poli. „Wij zorgen ervoor dat de patiënten op hun gemak gesteld worden”, vertelt coördinator Jannie Eskes.
Wat doen de gastvrouwen precies in Polikliniek Dronten?
Jannie Eskes: „We zijn met een groep van vijfentwintig vrouwen. Elk dagdeel zijn er één of twee dames aanwezig. Wij zorgen ervoor dat de patiënten op hun gemak gesteld worden als ze binnenkomen. Als ze lang moeten wachten, krijgen ze een kopje koffie. Als er iets met de kinderen is, komen we met een kleurplaat. Op die manier proberen we het voor iedereen die hier in de poli komt zo aangenaam mogelijk te maken.”
Is er veel verloop onder de gastvrouwen?
„De polikliniek bestaat nu tien jaar. In het begin hebben we wat wisselingen gehad, maar sinds drie of vier jaar hebben we een vaste groep. Er gaat bijna niemand weg en dus hoeft er ook niemand bij te komen. Dat komt vooral omdat het nooit saai is, er is altijd wel wat te doen. We organiseren ook van alles, want ik vind dat je lief moet zijn voor je vrijwilligers.”
Wat is het leuke aan dit vrijwilligerswerk?
„Het contact met de mensen. De meeste gastvrouwen komen uit Dronten en die kennen veel van de patiënten persoonlijk. Dan wordt het contact makkelijk gelegd.”
Is dat contact altijd plezierig of is het ook wel eens moeilijk?
„De patiënten zijn vrijwel altijd aardig voor ons. We hebben ooit een agressietraining gedaan, maar die hebben we eigenlijk nooit nodig. En àls er iets gebeurt, weten de gastvrouwen dat ze het niet alleen moeten oplossen. Dan vraag je er iemand bij en los je het samen op.”
Tot voor kort was dit een polikliniek voor St Jansdal èn MC Zuiderzee. Werkten jullie voor beide ziekenhuizen?
„De poli was van St Jansdal, de MC Groep en de huisartsen uit de gemeente Dronten en wij werkten voor die drie groepen. Maar we opereren feitelijk onder de vlag van Johanniter. Dat is een organisatie die al héél lang bestaat en zich bezighoudt met de vrijwilligers in Nederland. Daar hebben het ziekenhuis St Jansdal en de poli zich ook bij aangesloten. Onze vrijwilligers zijn dus allemaal onderdeel van de Johanniter-orde.”
Mannen zijn verboden?
„Nee, mannen zijn niet verboden, maar ze melden zich niet aan.”
Je mag een dame nooit naar haar leeftijd vragen, maar zie ik het goed dat het vooral oudere dames zijn?
„We zijn allemaal tussen de 60 en de 80 jaar. Met 80 jaar moet je eruit, dat is een regel van St Jansdal. Dat is nu Nettie Kossen overkomen, tot ons grote verdriet. Op het moment zelf is dat niet aardig, maar iedereen die zich aanmeldt als gastvrouw weet dat van tevoren.”
Zelf komt u uit Harderwijk. Hoe bent u bij de polikliniek in Dronten betrokken geraakt?
„Ik ben tien jaar lang voorzitter geweest van de vrijwilligers van St Jansdal. Toen ben ik ziek geworden. Daarna hadden ze zes of zeven jaar geleden iemand nodig om hier leiding te geven en hebben ze mij weer gevraagd. Daar ben ik erg trots op, dat ze me toch weer wilden hebben.”
Wat spreekt u persoonlijk aan bij dit werk?
„Het is zó’n geweldige ploeg met elkaar! Als iemand verhinderd is, wordt er onderling geruild. Daar doet niemand moeilijk over. Als er iemand ziek is, wordt er meegeleefd met kaartjes en telefoontjes. Soms zeg ik: we lijken wel een vriendinnengroep. Het is echt héél fijn!”
Gaat dat vanzelf of doet u ook aan ‘teambuilding’?
„We vergaderen eens in de twee maanden. Dan komen we allemaal bij elkaar in het restaurant van de polikliniek. Meestal komt er dan iemand wat vertellen, zodat iedereen geïnformeerd wordt over wat er gaande is in de maatschappij en in het ziekenhuis. Twee keer per jaar hebben we een lunch, die steeds door anderen wordt verzorgd. De gezellige dingen komen eigenlijk vanzelf, omdat mensen daar toch behoefte aan hebben.”
