Het eerste vrouwenelftal van Swift'64 eigen foto

Vrouwen Swift'64 zijn het ‘Liverpool van de polder’ en zoeken een nieuwe Jürgen Klopp

13 april 2020, 00:00 Sport

SWIFTERBANT - Het had hèt seizoen van de vrouwen van Swift’64 moeten worden. De ploeg was nog zonder puntverlies en had een voorsprong van maar liefst 15 punten op achtervolger Go Ahead Kampen. Liverpool was er niets bij… Maar vóór het kampioenschap gevierd kon worden, maakte het coronavirus een plotseling einde aan het seizoen.

Gertruud Dijkveld heeft vroeger bij Swift’64 gevoetbald, zowel op het veld als in de zaal. Momenteel is ze leider van dames 1 en vraagt ze aandacht voor het damesvoetbal in Swifterbant. Omdat nieuwe speelsters welkom zijn èn omdat ze een trainer zoekt voor de officieuze kampioenen.

Het coronavirus komt natuurlijk voor iedereen ongelegen. Bij jullie komt het net op het moment dat het zo goed ging.
Gertruud Dijkveld: „Precies. Na de zomervakantie waren we begonnen met twee damesteams en probeerden we het niveau van dames 1 wat op te krikken. We zijn toch maar in de vierde klasse begonnen, met het idee dat de derde klasse misschien wat hoog gegrepen zou zijn. Maar dat gaat dus goed! We waren al aan het nadenken hoe we het kampioenschap zouden vieren.”

Was het lang geleden dat Swift’64 een tweede team had?
„Hoe lang geleden weet ik niet precies. Er is ooit een tweede team geweest, alleen kan ik me niet heugen wanneer.”

Heeft jullie succes te maken met de groeiende belangstelling voor het damesvoetbal door de successen van het Nederlands elftal?
„Dat speelt mee, alhoewel de aanwas na de WK-finale van vorig jaar een beetje tegenviel. Er komen langzaam maar zeker wat meisjes bij, maar eigenlijk is het redelijk stabiel. Wel merk je dat het steeds meer lééft.”

Als het niet door de ‘Oranje Leeuwinnen’ komt, waardoor is jullie succes dan te verklaren?
„We hebben een enthousiaste groep meiden. En het helpt ook dat we nu twee teams hebben. Als er één team is, heb je een enorm niveauverschil en je wilt toch iedereen laten spelen. Nu hebben we een wat meer vrijblijvend dames 2 en in dames 1 spelen de echte ‘voetbaldieren’, die gáán er voor.”

Je bent dus officieel geen kampioen geworden, maar jullie gaan wel promoveren?
„Ja, wij spelen in wat ze de B-categorie noemen. Tot de derde klasse kun je vrij inschrijven. Dat zouden we anders ook hebben gedaan. En het voelt ook alsof we kampioen geworden zijn. Te zijner tijd, als het allemaal weer kan en mag, gaan we daar nog een feestje op vieren.”

Voorlopig is het waarschijnlijk afwachten of je het enthousiasme voor het vrouwenvoetbal kunt vasthouden?
„Jazeker. Alles ligt stil. We kunnen niet trainen en het kampioenschap is ons door de neus geboord. In het begin werd er nog wel een balletje getrapt op het complex. Maar dat kàn nu niet meer, we kunnen niet met elkaar afspreken om ergens te voetballen. Dat is heel vervelend, veel meiden missen dat echt. Hardlopen of een balletje hooghouden is toch anders dan een sociale sport als voetbal. Je merkt wel dat iedereen na dit abrupte einde van het seizoen zoiets heeft van: nu gaan we er in september weer volop tegenaan. Hopelijk kan het dan weer.”

Het gaat zó goed en toch heb je voor volgend seizoen niet eens een trainer voor dames 1…
„Dat klopt. Onze huidige trainer gaat terug naar Batavia’90 in Lelystad. Dus we zijn op zoek naar een nieuwe. Dat is wel een ‘dingetje’. We zoeken iemand die met dit team de nieuwe uitdaging in de derde klasse wil aangaan.”

En ondanks de groei zijn jullie ook nog op zoek naar nieuwe leden?
„We kunnen altijd meiden gebruiken, in alle leeftijden. Je merkt dat het lastig blijft om vrouwenteams op de been te houden. Ze gaan studeren, ze gaan geld verdienen, sommigen werken in de zorg.”

Dat is toch niet anders dan bij mannen?
„Toch wel. Je merkt: als ze kinderen krijgen is het lastig om te blijven voetballen. De man blijft wel voetballen en de vrouw staat dan langs de lijn.”

Het is toch ook in Swifterbant 2020?
„Ja, maar zo werkt het echt. Helaas, het is niet anders.”