Opvallende afsluiting parkeerstrook bij Zuiderzee op Zuid: „Lijkt op machtsvertoon”

BIDDINGHUIZEN - Het is een bizar gezicht: tientallen zware, metalen stellingen op de parkeerstrook langs appartementencomplex Zuiderzee op Zuid. Ze moeten voorkomen dat de bewoners er hun auto’s neerzetten en ze zijn er neergelegd door Molecaten, de eigenaar van de grond rondom de appartementen. Het is misschien wel tekenend voor de sfeer tussen de bewoners en het recreatiebedrijf.

Zuiderzee op Zuid ligt als een eilandje temidden van Molecaten-eigendommen. Die situatie is ontstaan doordat het recreatiebedrijf ooit zelf appartementen wilde bouwen middenop haar perceel. Toen dat niet rendabel bleek, werd de grond verkocht aan een projectontwikkelaar.

Aan de ene kant van de buitendijkse appartementen ligt nu de parkeerstrook van het Molecaten, aan de andere kant de jachthaven van de onderneming. De Vereniging van Eigenaren (VvE) van de appartementen en Molecaten zijn tot elkaar veroordeeld. Ze hebben allerlei afspraken, bijvoorbeeld over het betreden van elkaars terrein. Na tien jaar loopt dat contract echter af en momenteel buigen de advocaten van beide partijen zich over nieuwe afspraken.

Irritaties

Tijdens dat proces zijn er allerlei irritaties. Zo moet Molecaten het afval van de bewoners afvoeren, maar zit de container op slot. Het bedrijf is ineens gestopt met het aanlichten van de appartementen en bewoners vinden dat Molecaten de kantjes eraf loopt als het gaat om haar deel van het onderhoud. Molecaten-directeur Luke Slager wil op die details niet ingaan: „Dat bespreek ik ’t liefst met hen.”

Voor wat betreft het parkeren beseft VvE-voorzitter Jan Willem Mijnlieff dat Molecaten in haar recht staat. De parkeerstrook is van Molecaten, de VvE heeft een parkeergarage: „Het is zijn grond en juridisch gezien mag hij ermee doen en laten wat hij wil. Ik vind het alleen niet netjes.”

Jachthaven gesloten

Luke Slager: „De parkeerstrook wordt in de zomer volop gebruikt door onze gasten. In de winter is de jachthaven gesloten.” Mijnlieff: „Bewoners vinden het fijn als ze er dan hun auto’s kwijt kunnen. Maar vorig jaar is Molecaten begonnen om er stellingen neer te zetten en inmiddels staat de hele parkeerstrook vol. Hij wil laten zien dat hij de baas is. Ik zie het als machtsmisbruik.”

Slager legt uit dat zijn bedrijf hinder ondervindt van ongewenst parkeren: „Handhaving is lastig in de winter. Op deze manier proberen wij wat meer grip te houden op de veiligheid op het terrein. We maken het net wat moeilijker voor mensen die hier niet horen te zijn.”

Volgens hem is de afsluiting geen probleem voor de bewoners, want hun parkeerkelder is groot zat. Door de parkeerplekken in de winter af te sluiten, wennen de bewoners er in de ogen van Slager aan dat de strook niet voor hen bedoeld is: „Zodat ze structureel gaan parkeren op hun eigen parkeerplaats.” Wel wil het bedrijf het metaal binnenkort vervangen: „Een definitieve oplossing komt eraan.”

Corona

Mijnlieff denkt dat Molecaten uit is op parkeergeld: „Door corona heeft Slager natuurlijk hier en daar wat probleempjes. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Ik vind dit alleen niet de manier waarop je als partners op zo’n groot terrein met elkaar om moet gaan. Je zit hier met z’n tweeën en dan zou het fijn zijn als niet één van de twee partijen zegt: ik heb de macht.”

De directeur van Molecaten vindt de door Mijnlieff gebruikte termen niet gepast: „We hebben als buren allebei belang bij goede afspraken. Dit soort uitspraken helpt dan niet.”

Permanente bewoning

Overigens is het probleem in de basis gecreëerd door de gemeente Dronten. Die maakte vier jaar geleden permanent wonen mogelijk bij Zuiderzee op Zuid. Voorheen lag zowel bij Molecaten als bij de appartementen de piek in de zomer en was de boel ’s winters uitgestorven. Sinds het ingrijpen door de gemeente zijn de camping en de jachthaven van Molecaten in de winter gesloten, maar lopen de eigenaren er nog wel rond. 

„Er is bij ons in de winter minder toezicht en minder sociale controle”, constateert Slager, „De aanwezigheid van de eigenaren vergt van ons wat aanpassing. Maar we hoeven niet in elkaars vaarwater te zitten, we moeten erover met elkaar in gesprek.”