Emailleren bepaalt Gré Dubbeldam’s leven: „Het boeit me nog dagelijks”
Cultuur(door Tini Muller)
DRONTEN - In 1964 werkte Gré Dubbeldam in een vormingscentrum van een psychiatrische ziekenhuis. Daar kwam ze werken met emaille (emailleren) tegen. Het boeide haar destijds en nu nog steeds: „Emailleren heeft mijn leven bepaald.”
Gré begon 56 jaar geleden thuis te experimenteren met kleine samengestelde dingetjes. Daarvoor gebruikte ze een primitief zelfgemaakt oventje: een kookplaatje met een aluminium pan op de kop er bovenop. Ze heeft nog steeds haar eerste werkje: een vis.
Loek Lafeber
In 1978 kwam ze in een tijdschrift een advertentie tegen van (wijlen) Loek Lafeber, die in de emaillewereld bekend staat als groot kunstenaar. Ze volgde een week zijn cursus in basistechnieken, in Frankrijk.
Daarna volgde jarenlang experimenteren waardoor ze zich steeds verder ontwikkelde en keer op keer ingewikkelder kunstwerken maakte in de vorm van wandpanelen, dus schilderijen van emaille. In die periode kreeg Gré de eerste uitnodiging voor exposeren in galerie Bakhuus in Putten, gevolgd door galerie Op de Deel in Ermelo, wat resulteerde in mooie artikelen in dagbladen.
Kleurige objecten
Om zich verder te ontwikkelen is Gré naar de Vrije Academie in Nunspeet gegaan waar ze les kreeg van Harry Vondel in tekenen en schilderen. Ze bezocht toen veel galerieën en musea wat je weer een andere kijk geeft op sommige dingen. Al die indrukken kregen vorm in haar kleurige emaillen wandobjecten.
Ze deed mee aan exposities in Frankrijk, Duitsland, Italië, Griekenland en in Nederland in vele galerieën. Zeven jaar was ze voorzitter van de landelijke Vereniging van Nederlandse Emailleurs, opgericht in 1983.
Samen met leden van de VNE exposeerde ze onder andere in het Singer Museum, driemaal in Museum Rijswijk, in Slot Zeist, Museum Elburg en meerdere malen in het museum voor vlakglas- en emaillekunst in Ravenstein dat helaas niet meer bestaat. Hier had ze in 2016 een overzichtstentoonstelling ’50 jaar emailleren’.
Promoten van emaille
De kunstwerken van Gré springen eruit omdat zij vaak speciale vormen hebben en zij haar werk afwerkt met verouderd zink. Omdat de kunstwereld emaillekunst stilzwiigt en er bijna niets van weet, is Gré altijd bezig met het promoten van emaille. Zo heeft ze om de paar jaar open atelier thuis.
Gré zegt: „Op m’n achttiende ging ik de verpleging in zonder te weten dat ik zo’n creatief mens ben. Om gezondheidsredenen ging ik drie dagen na het behalen van m’n diploma psychiatrisch verpleegkundige ander werk doen, vormingswerk. Ik ben nog steeds dankbaar dat emaille op m’n pad is gekomen. Het boeit me nog dagelijks, ik blijf experimenteren.”
