Kerstin doet onderzoek: „Misschien lukt het om een babymoord te voorkomen”
AlgemeenDRONTEN - Landelijk is er momenteel veel aandacht voor de nooit opgehelderde moord op de één dag oude baby Sem Vijverberg in Doetinchem. Daarmee staat ook de stichting NIDAA in de belangstelling. Kerstin van Tiggelen uit Dronten is oprichter en directeur van deze stichting. Haar kenniscentrum doet onderzoek naar vondelingen en babylijkjes en krijgt daarmee cruciale informatie boven water: „Waarmee we letterlijk levens kunnen redden.”
Kerstin vertelt dat ze ‘stom toevallig’ in dit onderwerp verzeild is geraakt: „Een jaar of twaalf geleden was er op tv een item over vondelingen. Dat intrigeerde me en het verwonderde mij dat er op internet héél weinig over te vinden was.”
Mensen in nood
De Drontense beet zich erin vast: „Want ik kon me voorstellen dat er allerlei mensen belang hebben bij goede informatie over dit onderwerp. Dan denk ik aan mensen die in nood zijn, maar misschien ook hulpverleners, opsporingsdiensten, de politiek of de media.”
Haar werk begon met het in kaart brengen van alle vondelingen en babylijkjes die vanaf de Tweede Wereldoorlog in Nederland bekend zijn geworden. „Ik ben zó veel gaan uitzoeken dat ik dacht: het is zonde als al die informatie alleen op mijn computer blijft staan.”
Inmiddels doet de stichting wetenschappelijk onderzoek naar vondelingen en neonaticide, de officiële naam voor het doden van pasgeboren baby’s: „We worden door allerlei instanties in binnen- en buitenland gebeld of gemaild.”
Xander de Buisonjé
Van Tiggelen verricht haar vrijwilligerswerk samen met drie medebestuursleden: Els Zeestraten, Petra Nederstigt en Elize Botermans. Zij zijn allen drie (oud)-inwoners van Dronten of werkzaam in Dronten. Hun werk leidde deze week tot een schenking van zanger Xander de Buisonjé. Ter gelegenheid van de aandacht voor Doetinchem schreef hij het nummer ‘Er is nog hoop’. Een deel van de royalty’s gaat naar NIDAA, dat staat voor Nederlands Instituut voor de Documentatie van Anoniem Afstanddoen.
Kerstin van Tiggelen is blij met de publiciteit voor Sem Vijverberg: „Voor dit jongetje komt hulp te laat. Maar het is ontzettend belangrijk dat vrouwen die hun kindje niet kunnen, mogen of willen houden, weten dat er andere opties zijn, zoals de vondelingenkamers die op tien plaatsen in het land zijn geopend.”
Wanhopige vraag
„We zijn wel eens gebeld door een mevrouw van wie haar kind dertig, veertig jaar geleden direct na de geboorte was weggenomen, met de wanhopige vraag of wij misschien wisten wat er met de jongen of het meisje – want zelfs dat wist ze niet – was gebeurd. Te vondeling gelegd, maar waarom staat het dan niet in de lijst? Vermoord en ergens stilletjes begraven? Bij een ander gezin ondergebracht waar het nu zonder het te weten leeft onder een andere naam?”
Vondeling leggen en babymoord zijn volgens stichting NIDAA nauw met elkaar verbonden. In beide situaties kan het gaan om moeders die hun kind niet kunnen, mogen of willen houden. En vervolgens hun kind eigenhandig ombrengen of niet verzorgen waardoor het kind ook sterft. Of er is iemand anders die het vreselijke lot van de baby’s bezegelt. Een incestpleger bijvoorbeeld, die niet wil dat er een levend bewijs bestaat van zijn misdrijven.
Topje van de ijsberg
„We weten nog zo weinig over babymoord”, vertelt Kerstin, „De dode baby’s die worden gevonden, zijn volgens deskundigen slechts het topje van de ijsberg. We hopen met de donaties die we hopelijk gaan ontvangen, veel goede projecten te kunnen starten. Zo staat hoog op ons lijstje een goed onderzoek naar wat in het crisismoment van en na de bevalling ervoor zorgt dat de moeder of een andere betrokkene kiest om een kindje te laten leven of te laten doodgaan.” Het is volgens de Drontense cruciale informatie waarmee ze letterlijk levens kunnen redden.
De stichting krijgt verzoeken van vondelingen om hen te helpen in hun zoektocht naar wat er precies is gebeurd: „Dat is bijzonder arbeidsintensief. Gelukkig hebben we een paar jaar geleden een Franse vrouw, die in 1991 in Breda te vondeling was gelegd, kunnen helpen de Nederlandse pleegfamilie terug te vinden bij wie ze drie jaar heeft gewoond totdat haar biologische moeder was opgespoord.”
„We willen nog veel meer onderzoeken en helpen. Misschien lukt het dan wel om een volgende babymoord of vondeling te voorkomen. Zo hebben we ontdekt dat bijna de helft van alle vermoorde kindjes een broertje of zusje heeft dat óók is vermoord. Dat is belangrijke informatie voor bijvoorbeeld de hulpverlening.”
