Ex-verslaafde René Ros geeft voorlichting voor de klas

DRONTEN - Achter de voordeur van een ‘doodgewone’ rijtjeswoning in Dronten gaat een levensverhaal van cocaïneverslaving, zware criminaliteit, cocaïnesmokkel en drie jaar gevangenisstraf schuil. Maar de laatste jaren vooral het verhaal van een man die een nieuwe invulling van zijn leven heeft gevonden: drugspreventie en verslavingszorg.

René Ros vertelt zijn levensverhaal aan iedereen die het maar horen wil. Hij staat regelmatig voor de klas, waar hij de angstige momenten uit zijn eigen leven gebruikt om leerlingen te waarschuwen voor de gevaren van drank en drugs.

Het criminele milieu

,,Ik ben een ex-verslaafde. Ik heb 17 jaar lang cocaïne, crack en alcohol gebruikt. Ik woonde in Amsterdam en ben daar in aanraking gekomen met bier en wiet. Ik vond het interessant, deed het om mee te lopen en wist niet dat ik de ziekte ‘verslaving’ had. Daarna kwam de cocaïne: eest snuiven, daarna roken. En dan beland je vanzelf in het criminele milieu.’’

Hij vertelt het niet om stoer te doen. Integendeel, hij praat erover met schaamte: ,,Je was verslaafd, je zag de gevaren niet. Ik ging samen met Joego’s stelen in winkels. Ik ben naar Brazilië geweest, waar ze cocaïne op m’n lichaam hebben geplakt voor de smokkel naar Schiphol. Doodsangsten heb ik uitgestaan. Echt, ik heb héle heftige criminele toestanden meegemaakt. Of ik ooit gepakt ben? Ja, ik heb drie jaar vastgezeten voor een gewapende overval.’’

Kartonnen doos

Het beeld dat drugscriminaliteit gepaard zou gaan met glitter en glamour, wordt door René Ros naar het rijk der fabelen verwezen: ,,Nee man, ik heb drie jaar op straat geleefd, in een kartonnen doos. Ik heb de dood in de ogen gezien. Mijn hond was eigenlijk m’n enige bezit, die heeft m’n leven gered.’’

Hij is de vrienden dankbaar, die hem tot het inzicht hebben gebracht dat hij z’n leven moest veranderen. ,,Zeven jaar geleden heb ik de knop omgezet.’’ Na een jaar in een kliniek en het doorlopen van het 12 stappenplan is het hem gelukt. Hij kreeg een huis in Lelystad en toen er een nieuwe terugslag dreigde, namen vrienden hem mee naar Dronten. ,,Negen maanden heb ik in hun huis op een matrasje geleefd.’’

Stichting Forzsa

,,Ik zat doelloos op de bank. Om weer zin te geven aan m’n leven, heb ik me aangemeld bij De Meerpaal.’’ René ging voorlichting geven bij scholen. De gemeente, politie en andere instanties riepen steeds vaker zijn hulp in. En toen hij Ton de Bie uit Lelystad ontmoette bij de AA, startten ze samen de stichting Forzsa.

Met hun stichting verzorgen ze verslavingszorg in de meest brede zin van het woord. Ze doen vooral het werk dat andere zorgverleners laten liggen. Dat geldt bijvoorbeeld voor het begeleiden van verslaafden als ze uit een kliniek komen: ,,Want op dat moment word je helemaal op jezelf teruggeworpen, val je in een zwart gat. Dan heb je behoefte aan iemand die je hand vasthoudt.’’ Ze begeleiden nu een man of 15, vooral Drontenaren. Meer worden het er niet: ,,Want we willen ons werk voor 200% goed kunnen verrichten.’’

Ze gaan naar scholen en worden door instanties naar ouders gestuurd als een kind dreigt te ontsporen. René Ros: ,,Ik vertel mijn levensverhaal in de hoop dat ik daar de jongelui mee kan beïnvloeden. Ik hoop dat ze met beleid omgaan met drugs en drank. Ik kan het ze niet verbieden, ik kan wel vertellen wat de gevolgen kunnen zijn.’’

Geen preken of verwijten

Ze verdienen inmiddels hun boterham met de stichting Forzsa en hebben net hun 1-jarig bestaan gevierd. ,,Laagdrempelig’’, zo omschrijft René de hulpverlening, ,,Wij preken of verwijten niet, wij weten wat een verslaafde voelt. We hebben hun leven zelf geleefd.’’

,,Het concept wèrkt’’, constateren ze tevreden. Dat wil niet zeggen dat er geen tegenslagen zijn. ,,Als iemand door wil gaan met drinken, dan stoppen we. We gaan er geen energie in steken als iemand zelf niet wil.’’

Het werk voor de stichting helpt René ook in zijn persoonlijke situatie: ,, Het is geen pretje geweest. Ik ben nu 51 jaar en ik probeer nog wat van het leven te maken. Ik heb eindelijk een echt thuis, heb rust in m’n leven. Dit werk zorgt voor structuur en dat is heel belangrijk voor een ex-verslaafde. Ik heb mijn leven weer terug en dit geeft me weer het idee dat ik meedraai in de maatschappij.’’