Vriendinnenclub 'Opvliegers' twee dagen na landelijke première al in De Meerpaal

DRONTEN - Anne-Mieke Ruyten, Antje Monteiro, Hymke de Vries en Anousha Nzume reisden vorig jaar langs de theaters met de voorstelling Opvliegers. Toen ging hun vriendinnenclub naar Bali. Dit jaar gaan ze in Opvliegers 2 op wintersport.

De landelijke première van deze show is op 19 december in Leiden. Twee dagen later wordt de voorstelling opgevoerd in De Meerpaal in Dronten. Van de producent ontving DeDrontenaar.nl onderstaand interview.

Producent Rick Engelkes: ,,Net als bij Gooische Vrouwen en Sex and the City groeit het publiek mee met de karakters. Je wordt nieuwsgierig naar wat ze zullen beleven en gaat steeds meer van ze houden. Een vervolg op Opvliegers kon daarom niet uitblijven!”

De tournee van afgelopen seizoen was een groot succes. Hoe hebben jullie dat ervaren?
Anne-Mieke: ,,Ik was elke keer weer verbaasd hoe goed het liep. Het succes was groter dan ik had verwacht. We werden overal met open armen ontvangen.”
Hymke: ,,We wisten al vrij snel dat er een vervolg zou komen en dan riepen mensen: ‘We komen volgend jaar weer!’ Er waren nu alweer voorstellingen uitverkocht nog voordat we met repeteren begonnen. Dat is echt een feestje. Als de sfeer net zo goed is in de zalen als de vorige keer is dit seizoen voor mij al geslaagd.”

Hebben jullie destijds veel reacties gekregen?
Antje: ,,Als ik in een musical speel, is mijn rol voor het publiek vooral iets om naar te kijken. Nu waren wij - als actrices en personages - een van hen. Als we na een voorstelling in de foyer kwamen, hadden we hele gesprekken. En het is natuurlijk feelgood. Normaal ben ik kapot na de show, nu kreeg ik zo veel energie van het spelen en van het publiek.”
Anousha: ,,Waar we ook stonden, in een grote stad of een klein dorpje, kwamen vrouwen na afloop naar ons toe om te zeggen dat ze het zo geweldig en herkenbaar vonden. Dat was echt een cadeau.”
Hymke: ,,Al die vriendinnen hebben ook die archetypes in hun clubje. Dan zeiden ze: ‘Zij is onze Lydia!’ Of: ‘Wij gaan ook naar Bali!’ Er kwam zelf eens iemand in de supermarkt naar me toe om te vertellen dat ze naar aanleiding van de voorstelling met vier vriendinnen naar Terschelling ging om lekker te dansen. Zo leuk!”
Anne-Mieke: ,,Veel mensen waren geraakt door het nummer dat Ellen zong in de voorstelling: Waar is ze. Ik herinner me een vrouw die het zo confronterend vond dat ze er bijna van moest huilen. Ze wilde weg bij haar man, maar durfde niet. Iemand anders vertelde me dat ze door de voorstelling had besloten om niet samen te gaan wonen. Dat je zulke reacties kunt oproepen, maakt theater voor mij zo zinvol.”

Jullie spelen weer dezelfde personages in het stuk. Zijn Ellen, Lydia, Keet en Sas veranderd?
Anousha: ,,Sas wel, want zij zat de vorige keer in een kwakkelende relatie en is nu single. Ze is op zoek naar zichzelf. Wie ben ik en waar sta ik nu? Daarnaast gaat ze lekker los. Ze is meer met après-ski bezig dan met skiën. Erg leuk om te spelen.”
Anne-Mieke: ,,Ellen is niet meer samen met Joep, maar heeft een nieuwe vriend. Ze is tot over haar oren verliefd, maar denkt niet dat haar vriendinnen hem zo leuk vinden. Dat is een dilemma.”
Antje: ,,Lydia was vorig jaar nog redelijk oppervlakkig. Het enige wat je als publiek van haar wist was dat ze er alles aan deed om niet ouder te worden. Nu komt er meer verdieping in haar karakter en ik denk dat het publiek van haar gaat houden.”
Hymke: ,,Keet krijgt dit keer een hele grote verrassing!”

Wat is het voordeel van in de huid kruipen van dezelfde personages?
Anne-Mieke: ,,We kennen ze al, dat scheelt. We zaten snel weer in de oude groef, waar we vorig jaar nog wat meer moesten zoeken. En we kennen elkaar, dat is ook fijn. Ik had dit niet met anderen willen doen.”
Anousha: ,,De schrijvers kennen ons ook beter en hebben daardoor nog meer kunnen inspelen op onze krachten. Daarom mogen we nu ook a capella een nummer zingen met z’n vieren.”
Hymke: ,,We hadden het binnen een uur, toen we dat nummer voor het eerst samen deden. We weten nu hoe we samen zingen, dus het gaat sneller.”
Antje: ,,Ik vroeg me van tevoren wel af of ik Lydia weer zou weten te vinden, maar we gingen zitten met elkaar en ze was meteen weer terug. Het is ook zo vertrouwd met z’n vieren, omdat we echt vriendinnen zijn geworden.”

Antje, de vorige keer was je nog wat zenuwachtig omdat het jouw eerste comedyrol was en je uit de musicalwereld komt. Hoe is dat nu?
Antje: ,,Ik vind het zo leuk om te doen! Ik merk nu alleen nog dat de andere drie van die vaktermen gebruiken die ik niet ken, omdat ik geen theateropleiding heb. Zij kunnen heel technisch over een scène praten. Maar dan durf ik ook gewoon te zeggen dat ik niet weet wat de ander bedoelt.”
Hymke: ,,Dat geldt dan weer voor mij als het om pasjes gaat. Antje heeft de eerste of tweede keer die pasjes er al in zitten, maar ik word er helemaal gek van. En maar thuis oefenen en maar weer fout uitkomen op die muziek… Het is wel weer fijn dat we uit andere hoeken komen en elkaar dan zo leuk aanvullen.”

Het verhaal speelt zich dit keer af in de sneeuw. Wordt het heel anders dan de vorige voorstelling?
Anousha: ,,Het wordt in elk geval weer hilarisch! Het gedoe met skiën, skipakken, skileraren en ski’s is natuurlijk al ontzettend grappig en we zitten lekker aan de flügeltjes. Het gaat nu ook meer over onze vriendschap.”
Antje: ,,We krijgen knallende ruzie! Dat is natuurlijk heerlijk om te spelen voor een acteur.”
Anne-Mieke: ,,De overgang komt minder aan bod, maar de emotionele achtbanen en moodswings zitten er natuurlijk wel in. De relatie met je moeder gaat ook voor veel herkenning zorgen. Dat is vaak een ding op onze leeftijd. In de voorstelling zit een heel mooi lied daarover.”
Hymke: ,,Alle vrouwen in onze leeftijdsgroep zijn bezig met hun moeder, als ze nog leeft. Moeders die ziek worden, hulpbehoevend of dement of die juist nog heel vitaal zijn. We hebben alle vier een monoloog over onze moeder. En het publiek krijgt Lydia d’r moeder te zien. Het zal heel herkenbaar zijn voor vrouwen in de zaal.”

De doelgroep is veertigplus, maar de dochters konden de vorige keer ook mee. Nu weer?
Anousha: ,,Jazeker, en dit keer dus ook de moeders!
Anne-Mieke: ,,En de mannen! De vorige keer zaten er per voorstelling weinig mannen in de zaal, maar die vonden het wel allemaal heel leuk. Dus er moeten zeker meer mannen heen.”