Grote olifant, kleine vriend

Dit betreft het overlijden van een kleine vriend. Een prachtig ventje van 6 jaar. Er is voor het overlijden contact geweest met deze familie en de ouders kiezen bewust voor ons. Ervaring vanuit Erwin op professioneel vlak en vanuit mij als ervaringsdeskundige. We stappen met een steen in onze maag de auto in. Daar ligt hij op bed met zijn grote olifant die bijna groter is dan hijzelf. De olifant heeft net als hij een sonde in zijn neus, pleisters op zijn lijf en ligt dicht tegen hem aan. Zijn zus van 8 jaar oud zit naast hem en aait hem steeds. Zijn lijfje is nog warm. We hebben Wendy bij ons, verzorgen kan zij immers als geen ander. De rust en kalmte die zij bewaard is bewonderingswaardig te noemen. We praten, we drinken thee, eten een broodje samen en dan vraagt zus lief aan Wendy, mag ik ook helpen? Ze blijft voor hem zorgen, ook nu. We hebben zijn kistje laten maken met een afbeelding van zijn olifant erop. Ik heb een mooie warme sjaal bedrukt met ollie erop, moeder droeg deze tijdens de uitvaart om hem zo dicht mogelijk bij te zich te hebben. Bij het starten van de dienst beginnen we met het aansteken van de kaarsen, deze staan in windlichten met daarin geëtste olifanten. Erwin begeleidt de kinderen bij dit ritueel. En of dit moment even onderbroken moest worden, schiet de bretel van Erwin zijn broek los tegen zijn achterhoofd bij het bukken voorin de zaal, adem pauze en een lach. De uitvaart maakte heel veel indruk, tot die dag hebben we ons allemaal heel goed kunnen houden maar toen startte er een film, een film over een heel gelukkig, gewoon gezin. Pannenkoeken bakken met papa in de keuken, buitenspelen met zus en heerlijk op schoot bij mama. Ik kijk Wendy aan, Erwin kijkt van vooruit de zaal naar achter en toen braken we alle drie. Bij het zien van de beelden, levende beelden, leefde hij opeens voor ons. Hij kreeg een stem, een lach, een jongetje zoals wij thuis ook rond hebben lopen. De paden naar het grafje toe zijn aan weerszijden verlicht met fakkels, er branden vuurpotten om de ijzige kou van het begraven van een kind symbolisch iets lichter te maken. Wanneer Erwin samen met een goede vriend van de familie het kistje op het graf zet, scheuren beide heren uit hun broek, er wordt gelachen door de tranen heen, that’s life…..

Dit is een partnerbijdrage van Noach Uitvaartzorg