Ondanks het huisarrest in Tokio voelt Andy Houtkamp zich bevoorrecht

DRONTEN - In Rio was Alice Naber vijf jaar geleden de enige deelnemer aan de Olympische Spelen uit de gemeente Dronten. Op het onderdeel eventing eindigde zij met het Nederlands team als zesde. In Tokio zijn geen atleten uit Dronten. Wel is NOS-sportverslaggever Andy Houtkamp (63) van de partij. Hij vertrekt dinsdag naar Japan om verslag te doen van het atletiektoernooi.

We begrijpen dat Tokio voor journalisten vooral bestaat uit huisarrest.
Andy Houtkamp: „Meer dan dat. Het wordt steeds erger. Dinsdag word ik op het vliegveld opgehaald en naar mijn hotel gebracht. Daar zit ik op mijn kamer en blijf ik op m’n kamer totdat ik de volgende dag ’s ochtends word opgehaald door een busje om naar het stadion te gaan. Daar begeleiden ze me naar mijn éénpersoons commentaarhok en daar moet ik blijven tot het eind. Dat zijn hele lange dagen. Na afloop halen ze me weer op en eet ik in mijn kamer. Héél misschien mag ik naar het restaurant in het hotel.”

Dus je mag niet naar buiten?
„Een kwartier per dag. Dan worden bij de uitgang van het hotel al mijn gegevens genoteerd en móét ik binnen een kwartier terug zijn, anders heb ik een groot probleem want dan wordt mijn accreditatie ingenomen. Zo blijft het tot zondag 8 augustus.”

En daarnaast heel veel testen?
„Voordat ik vertrek moet ik zaterdag en zondag getest worden. En in Tokio volgt er elke dag een test voordat ik naar het stadion ga.”

Je doet alleen atletiek. Als je daar op je eentje in een hok zit kun je dat toch net zo goed vanuit een bezemkast in Hilversum doen?
„Ik heb het voorgesteld en dat had met elke andere sport gekund, alleen niet met atletiek. Bij atletiek vinden er op hetzelfde moment heel veel verschillende onderdelen plaats. Op tv laten ze van bijvoorbeeld de vijf kilometer de eerste anderhalve ronde zien. Daarna schakelen ze over naar het verspringen of iets anders dat bezig is. En dan weet jij als commentator niet wat er op de vijfduizend meter gebeurt met Sifan Hassan.”

Al met al kijk je er niet heel erg naar uit?
„Het worden mijn achtste spelen en dat waren allemaal hoogtepunten in mijn carrière. Ik ben natuurlijk heel erg bevoorrecht dat ik dit allemaal kan meemaken, maar deze editie is inderdaad niet zoals alle vorige. Het is niet allemaal negatief hoor. Er zijn misschien wel een miljard mensen die dolgraag naar de Olympische Spelen willen en ik ben één van de weinigen die er bij kan zijn. Zo kun je het ook bekijken.”

Juist in de atletieksport staan grootse dingen te gebeuren.
„Absoluut! Er gaan 45 Nederlandse atleten naartoe en ik verwacht inderdaad dat het groots wordt.”

Waar kijk je het meest naar uit?
„Ik ben een enorme fan van Femke Bol. Dat ben ik al jaren, dus niet omdat ze nu zo goed bezig is. Let op: zij gaat een medaille halen in Tokio, hoe jong ze ook is. En het is niet alleen Femke Bol, ik kijk eigenlijk naar alles uit. Misschien kan ik ook naar de sluitingsceremonie. Die is in het Olympisch Stadion, dus wie weet kan ik naar mijn eigen hokje.”

Wat waren bij je vorige zeven Olympische Spelen de hoogtepunten?
„Er waren zo verschrikkelijk veel hoogtepunten. Dat begon al bij eerste in Barcelona met goud voor Ellen van Langen. De minste was vier jaar geleden in Rio, dat was echt een puinhoop. Atlanta in 1996 was dramatisch georganiseerd. Vier jaar later vond ik Sidney echt geweldig dankzij de gezelligheid, de vrijheid en de perfecte organisatie. Het hoogtepunt was Cathy Freeman. Zij was de eerste aboriginal die meedeed aan de Olympische Spelen. Met 120.000 Australische toeschouwers was de druk op dat kind enorm. Ze won goud op de 400 meter en het stadion ontplofte. Dat was on-waar-schijn-lijk en zal ik m’n leven lang nooit vergeten!”

Het mooiste zou zijn dat je jouw Olympische carrière begon met goud van Ellen van Langen en beëindigt met goud van Femke Bol?
„Dat lijkt me inderdaad een hele leuke! Dan kijken we wel wat er over drie jaar gebeurt.”

Over drie jaar? Tokio zou toch de afsluiting zijn?
„Dat was inderdaad de bedoeling. Ik keek enorm naar Tokio uit. Samen met mijn vrouw zou ik eerst drie weken rondtrekken door Japan. Dat stelde ik me voor als een mooie afsluiting van mijn Olympische carrière. Nu is het een gewoon toernooitje en ik wil het toch wel heel graag mooi afsluiten. Dat moet dan maar in Parijs…”