Onder toeziend oog van apetrotse oma rondt Pieter monstertocht af

DRONTEN - Een rondje Flevoland in de kajak, Pieter Gros heeft het voor elkaar gekregen. De 19-jarige Drontenaar finishte vrijdagochtend rond 7.45 uur onder De Knip en dat onder toeziend oog van oma. “Ik hou van je”, fluistert ze in het oor van Pieter terwijl ze samen op de foto gaan. 

Daar is het Pieter allemaal om te doen. Als scholier krijgt hij tijdens het leren alle steun van zijn oma, ondanks dat zij zware reuma heeft. Zelfs vanuit haar bed ondersteunt oma haar kleinzoon, om er zo maar voor te zorgen dat hij zijn vmbo- en later een havo-diploma haalt. Op het moment dat die missie slaagt, wil hij iets voor het reumafonds doen. En dat wordt een rondje om Flevoland in de kajak. Of nou ja, een rondje, het is een ronde van liefst 155 kilometer. Donderdag rond 7.45 uur, ruim een dik uur voor op schema, passeert hij De Knip en is ook die missie geslaagd. 

Gros springt zo ongeveer uit zijn kajak en ziet er na dik 28 uur varen nog verbazingwekkend fris uit. Dat komt misschien ook wel door alle steun die hij onderweg krijgt, bijvoorbeeld van opa. Als opa en oma zich donderdag melden op De Knip, kan opa het toch niet laten. Hij springt nog een keer op de fiets, sjeest over het wandelpad langs de Lage Vaart, op zoek naar kleinzoon Pieter. Met oma in zijn kielzog trouwens, die wil er ook geen moment van missen. “Wat mooi dat jullie hier allemaal zijn, bedankt”, roept Pieter net nadat hij op de kant staat. 

De monstertocht is volbracht, maar vanzelf ging dat uiteraard niet. Zeker ‘s nachts was het een uitdaging van jewelste. “De motor van de volgboot ging kapot en daardoor heb ik het bijna drie uur zonder eten en drinken moeten doen”, zegt Pieter. “Het ging vannacht echt wel even minder. Ik zat er echt even doorheen, het roeien voelde heel zwaar. Maar dan moet je positief blijven en op een gegeven moment heb je het wel weer te pakken.”

Steun van kajakvereniging

Steun was er op die momenten ook. Van mensen aan de kant, maar ook collega-kajakkers van de vereniging Skonenvaarder uit Kampen gaven hem een steuntje in de rug. “Ze hebben voor geweldige begeleiding gezorgd, sowieso het hele jaar. Maar ze zijn nu ook in twee groepjes meegegaan. Dat is natuurlijk heel gaaf en leuk.”

Zijn handen zitten na de monstertocht onder de blaren en het bloed, maar verder oogt de Drontenaar eigenlijk nog hartstikke fit. Heeft hij dan verder nergens last van? “Ik heb niet heel veel pijn eerlijk gezegd”, stelt Pieter, die eenmaal uit zijn kajak wel even moeite heeft om zijn evenwicht te houden. “Je voelt de blaren en ik heb een beetje last van mijn onderrug, maar dat is het eigenlijk wel. Maar ik kan straks lekker slapen hoor, haha. Ik ben echt wel vermoeid.”

Kajak kopen

Voor de tocht stelde Pieter dat als hij het zou halen, de kajak gekocht zou worden. “Ik huur nu nog, maar ga hem nu sowieso kopen. Ik denk alleen niet dat ik daarna nog veel zal kajakken. Ik ben er wel even klaar mee”, sluit hij met een grote glimlach af.