Héél soms komt er antwoord op een brief van Amnesty: „Een of andere hotemetoot uit Egypte”

DRONTEN - In de bibliotheek zaten gisteren de hele dag vrijwilligers van Amnesty International brieven te schrijven in een poging om politieke gevangenen los te krijgen. Af en toe schoof er een voorbijganger aan om mee te schrijven. Gerdien Vrolijk is één van de vrijwilligers. Zij vertelt dat de actie vooruitloopt op de komende Dag van de Mensenrechten.

Jullie houden zitting in de bibliotheek. Waarom?
Gerdien Vrolijk: „Het is de bedoeling om gezamenlijk brieven te schrijven voor mensen die om politieke redenen vastzitten.”

Om wat voor redenen gaat het dan?
„Er ligt bijvoorbeeld een brief tussen voor een vrouw uit Iran, die in de gevangenis zit omdat ze de straat op is gegaan zonder hoofddoek. Maar er zijn allerlei verschillende redenen en mensen van alle leeftijden. Het maakt voor ons niet uit wie je bent of hoe oud je bent, als je onterecht in de gevangenis terecht bent gekomen, dan vinden wij dat we daar iets aan kunnen en moeten doen.”

Jullie zitten hier één keer per jaar?
„Inderdaad. De Dag van de Mensenrechten is op 10 december en rond die tijd zitten we hier.”

Zitten jullie hier met alleen actievelingen van Amnesty of komen er ook mensen spontaan binnenlopen?
„Wethouder Roelof Siepel heeft het vanmorgen geopend, die heeft een brief geschreven. Verder zijn het vooral mensen die vaker aan acties van Amnesty deelnemen, maar er zijn er ook een paar die spontaan aanschoven.”

Hoe is Amnesty International in Dronten georganiseerd, is er een werkgroep?
„Eigenlijk hebben we in Dronten niet meer een officiële werkgroep. De ‘werkgroep’ bestaat nu uit één persoon: Lucy Knot zat vroeger in de werkgroep en die is het sindsdien blijven faciliteren.”

Waarom schrijven jullie brieven? We hebben tegenwoordig toch e-mail, WhatsApp enzo?
„Brieven hebben in de landen waar we naartoe schrijven vaak nog een andere status dan hier in Nederland. Inderdaad kun je ook een appje doen of een mailtje, maar een brief in Soedan komt anders over dan een brief in Nederland.”

Aan wie sturen jullie de brieven?
„Meestal aan gouvernementele organisaties, een regering, een staatshoofd of mensen die bij overheden werkzaam zijn.”

En jullie ondertekenen dat met de eigen naam?
„Ja, in ieder geval met eigen naam en woonplaats. Sommigen zetten er ook hun adres bij.”

Krijg je ook wel eens antwoord?
„Nee, ik heb nog nooit antwoord gehad.”
Een man aan de tafel hoort de vraag en reageert: „Ik heb één keer antwoord gehad. Dat was van een of andere hotemetoot van justitie uit Egypte. Die schreef me dat ik het helemaal mis had en dat de man over wie ik schreef een zware crimineel was.”

De belangrijkste vraag: levert het iets op?
„Jazeker, we hebben hier op tafel een paar voorbeelden liggen van wat er in 2018 aan resultaten is geboekt. In het maandblad Wordt Vervolgd van Amnesty staan ook elke maand wel wat gevallen die succes hebben gehad: mensen die een nieuw onderzoek krijgen of zelfs zijn vrijgelaten. Dat werkt stimulerend.”