Lisette van ‘t Oever tegen coronawet: „Ik vind dat we niet hoeven te leven vanuit angst”

25 juni 2020, 00:00 Algemeen

DRONTEN - Lisette van ’t Oever heeft lang getwijfeld of ze zich zondag op het Malieveld zou scharen achter de actie ‘viruswaanzin’. Toen ze inzag dat zo’n protest toch niet bij haar past, besloot ze in plaats daarvan bloemen te leggen voor het gemeentehuis in Dronten: „Omdat alles in mij schreeuwt: nee, ik wil niet dat mijn kinderen opgroeien in de weg die we nu volgen.”

Waarom deze manier van protesteren?
Lisette van ’t Oever: „Ik wilde mijn geluid op een goede, rustige manier laten horen. Bloemen vind ik mooi, niemand heeft weerstand tegen bloemen. En het was fijn om dit met anderen te delen, het gaf een gevoel van saamhorigheid. En een actie hòeft niet groot te zijn. Ik noem het zaadjes zaaien. Als je het op een goede manier zaait, kan het tot ontwikkeling komen.”

Je verzet je tegen de aangekondigde coronawet. Heb jij ook problemen met de manier waarop het de afgelopen drie maanden is gegaan?
„In het eerste stuk kon ik nog prima meegaan, want we wisten niet wat het ging doen. Ik ben net afgestudeerd als klassiek homeopaat en ik had wel meteen moeite met de eenzijdige blik op hoe we werken aan gezondheid. Op een gegeven moment dacht ik: we krijgen maar één signaal te horen.”

Welk signaal wil jij dat er gehoord wordt?
„Ik vind dat we niet hoeven te leven vanuit angst. We mogen kijken naar oplossingen, naar verbindingen, naar mogelijkheden. Dus niet die kokervisie.”

Is die angst voor het virus helemaal onterecht?
„Angst is op zich heel natuurlijk, kan een goed waarschuwingssignaal zijn. Er is niks mis met een bepaalde waakzaamheid en voorzichtigheid. Maar als je ziet wat er werkelijk gebeurt en welke groep mensen er werkelijk ziek wordt -wat natuurlijk heel erg is voor die mensen - dan kunnen we ook tè angstig zijn.”

In hoeverre speelt jouw achtergrond als homeopaat daarin mee?
„Er wordt gezegd: we kùnnen niks anders. Maar er kan zoveel meer en ik vind dat de mensen het recht wordt ontnomen op eigen keuzes. We worden in zekere zin dom gehouden. Er is veel meer mogelijk om te werken aan een gezond lichaam en om te werken aan corona als je ziek bent. Gelukkig is daarover de laatste tijd wat meer naar buiten gekomen. Tòch wil men de regels doorzetten en ik denk: ga nou eens inzetten op al die mogelijkheden die we te bieden hebben!”

Je maakt je vooral zorgen over kinderen?
„Klopt. Als jij zes jaar bent en een jaar van jouw leven staat in teken van afstand houden, van niet aanraken, dan doet dat iets essentieels met jou. Ben je 30 of ben je 60, dan is een jaartje te overzien, te beredeneren en te verklaren. Je geeft een signaal aan opgroeiende kinderen dat je bijna bang moet zijn voor de ander.”

Maar je kunt die ander toch ziek maken?
„Vanuit mijn eigen visie ben ik niet zo bang voor ziekte. We mogen ook het signaal geven van: laten we weer vertrouwen op elkaar. Natuurlijk is het heel verdrietig als er iemand overlijdt aan corona. Maar kijk naar de realiteit, naar hoeveel mensen er per dag aan andere ziektes en ongevallen overlijden. Ik heb moeite met de eenzijdigheid en de angst die er gecreëerd wordt. Ik wil en ik zal daar niet in meegaan, ook ten behoeve van mijn kinderen en de toekomst. Dàt is mijn grootste drijfveer: kinderen en de toekomst.”

Het begrip ‘vrijheid’ staat daarin centraal?
„Inderdaad. Ik vind het echt van belang dat we vóór vrijheid mogen zijn, dat we zelf mogen kiezen hoe we met ons eigen lichaam, ons eigen leven en onze eigen gezondheid omgaan. Niemand anders heeft mijns inziens het recht om te bepalen wat ik met mijn lichaam doe, hoe ik mijn leven wil inrichten. In ieder geval zolang ik met respect met anderen omga.”

Dat laatste is de crux. Als jouw lichaam een gevaar is voor een ander, is het toch niet erg om op te passen?
„Dat is een lastig punt. Als ik verkouden ben, voel ik me geen gevaar voor de ander. Natuurlijk is er niets op tegen om voorzichtig om te gaan met kwetsbare mensen. Dat doe je ook bij kinderen, je houdt rekening met wat ze aankunnen. Maar degene die naar mij het signaal geeft van ‘het is ok’, daar heb ik normaal contact mee.”

Jij verzet je dus tegen de verplichting van die anderhalve meter?
„Om tegen ouderen, die prima voor zichzelf kunnen beslissen, te zeggen dat zij geen contact mogen hebben, daar heb ik moeite mee. Als iemand zelf de keuze maakt van nog liever ziek worden dan geen contact hebben, dan vind ik dat iemand daar het recht toe heeft. Daar mogen anderen niet over beslissen. Tegelijkertijd kun je respect hebben voor degenen die wel die anderhalve meter in acht willen nemen. Dat heb ik binnen mijn familie ook, dat is ok.”