Mishandeling door hondenhater hakt erin: „Ik ben geestelijk he-le-maal kapot…”
AlgemeenDRONTEN - Haar hond kreeg vrijdagmiddag in het Van Veldhuizenbos een trap van een man. Zelf kreeg ze een stomp in haar gezicht toen ze er wat van zei. Drie dagen later heeft Conny het er nog steeds moeilijk mee. Hoe gaat het met je? „Niet echt geweldig”, antwoordt ze. Behalve de fysieke ongemakken kreeg ze vooral psychisch een zware klap. „Eigenlijk durf ik mijn honden niet uit te laten. Ik ben gewoon geestelijk he-le-maal kapot… Echt niet normaal.”
Het voorval maakte veel tongen los in Dronten. Een man van 70 à 75 jaar die zonder enige aanleiding een hond schopt, de eigenares een vuistslag geeft en er vandoor gaat. De 58-jarige Conny („Nee, mijn achternaam hoeft niet in de krant.”) is het slachtoffer en doet daar niet geheimzinnig over. Het zorgt ervoor dat ze er met veel mensen over kan praten: „En dat leidt af.”
Plat op mijn rug
Geestelijk is ze, zoals gezegd, helemaal kapot. Lichamelijk houdt ’t ook niet over. Haar gezicht is blauw, haar jukbeen gekneusd en ze is ze stijf van haar nek tot haar knieën: „Want ik ben plat op mijn rug gevallen. Hopelijk hou ik er niets blijvends aan over.”
Wat is er vrijdagmiddag precies gebeurd? „Het liep anders dan ik had gepland”, lacht ze als een boer met kiespijn, „Ik had lekker met mijn honden in het park gelopen. Het park is vies en daarom dacht ik: we lopen via de straat terug naar huis.”
„Ik heb een Duitse herder-pup van bijna zeven maanden. Die was de hele tijd druk aan het spelen geweest en zat in de bosjes te poepen. En ik heb nog een kleine hond van zes jaar, wij noemen het een ‘Poolse herder’. Die liep drie meter voor me. We liepen keurig aan de zijkant van het fietspad.”
Hij blééf schelden
„Op een gegeven moment kwam er een oudere man voorbij fietsen. Die kwam van achteren en trapte opeens mijn hondje. Hij riep iets van: die rothonden ook altijd. Ik zei: joh, doe es effe normaal! Hij begon te schelden, hij blééf schelden, draaide zich om en zette zijn fiets op de standaard. Voor ik het wist zag ik een gebalde vuist en lag ik op de grond.”
„Hij zag mijn bril liggen. Die pakte hij op, gooide ‘m weer neer en ging er op staan. Daarna boog hij over me heen en zei hij: wil je nog meer? Ik heb alleen maar gegild, ik zat puur in een overlevingsmodus. Ik weet verder helemaal niets, ik weet ook niet waar mijn honden op dat moment waren. Ik dacht alleen: die man moet weg! Gelukkig stapte hij weer op zijn fiets en is hij weggefietst.”
Honden overstuur
Er stopten een vrouw en twee jonge meisjes. Die wilden Conny overheid helpen en naar huis brengen. De Duitse herder was echter zó overstuur dat hij onophoudelijk blafte. Daarom besloot ze zelf naar huis te strompelen. Ze ging naar een vriendin bij haar in de straat. Daar stopte de puppy pas met blaffen. De echtgenoot van haar vriendin belde meteen te politie en die waren snel ter plaatse.
Het slachtoffer heeft de indruk dat de politie de zaak serieus oppakt. Met de wijkagent heeft ze zelfs dagelijks contact. De dader was redelijk groot, 1,80 à 1,85 meter, en wordt door Conny omschreven als ‘een vrij fitte man’. De aandacht van de politie en het door het slachtoffer afgegeven signalement hebben echter nog niet tot een aanhouding geleid.
Conny hoopt dat de dader snel wordt opgepakt, vooral sinds ze op de Facebookpagina van DeDrontenaar.nl las dat het vaker gebeurt in Dronten: „Daar schrok ik van, dat er kennelijk een man is op de fiets die beesten trapt en dat er ook een paar jaar geleden al een vrouw is mishandeld. In Dronten… Het lijkt erop dat we hier een hondenhater hebben. En dus is het absoluut belangrijk dat hij gepakt wordt. Dit kán zo niet!”
Drukte op fietspad
Ze weet dat het soms druk is op het fietspad door het bos en dat er sinds corona meer en meer honden zijn. „Zelf fiets ik ook heel veel en ik snap best dat je ervan baalt als een hond voor je fiets schiet. Maar mijn beestje liep niemand in de weg, hij liep gewoon aan de kant.”
Zelf pijnigt ze sinds vrijdag haar hersenen over de vraag of ze het had kunnen voorkomen. „Had ik niks moeten zeggen? Maar wat zou jij doen als één van je honden of je kinderen geschopt wordt? Daar zeg je toch wat van? Dat hóórt toch gewoon niet?”
„Of ik een volgende keer weer mijn mond opentrek? Dan denk ik er eerst wel tien keer over na. Eigenlijk belachelijk, maar dat is wat dit met je doet.”
Oude leventje oppakken
Conny werkt in de thuiszorg: „En daar heb ik echt wel eens met moeilijke mensen te maken. Maar dit… dit slaat alles.” Ze is inmiddels weer aan ’t werk gegaan: „Dat leek me het beste: zo snel mogelijk je oude leventje oppakken, want binnen ga je toch maar zitten kniezen. En ik moet zeggen: ik kan het daar lekker van me afpraten en mijn cliënten vinden het fijn dat ik kom.”
Ze werd de afgelopen dagen overladen met steunbetuigingen: „Echt héél veel telefoontjes, appjes, noem maar op, ook bijvoorbeeld van mensen die je regelmatig tegenkomt bij het uitlaten van de honden. Dat doet goed. Het neemt niet de angst weg, maar het doet wel goed.”
Conny hoopt dat de tijd alle wonden heelt. Voorlopig zijn de honden er nog niet overheen. Die wijken geen centimeter van haar zijde. Zodra de pup mensen ziet, begint-ie te blaffen. Voor haarzelf zitten lange wandelingen er nog niet in: „Alleen hele korte stukjes. Snel plassen en poepen en gauw terug naar huis. Dat is wat het met je doet.”
