Jan Vredenburg kreeg z’n moeder terug door liedjes met haar te zingen

27 oktober 2021, 07:30 Algemeen

DRONTEN - De moeder van Jan Vredenburg had Alzheimer en hij had hoegenaamd geen contact meer met haar. Totdat hij besloot haar lievelingsliedje te zingen: ’M’n eerste meisje van de zangvereniging’. „Ze keek me aan en zei: jongen, wat fijn dat je er bent. Zo vanuit het niets, alsof ze wakker werd… De tranen stroomden over m’n wangen.”

Vele jaren later, Vredenburg is inmiddels 72 jaar, heeft hij de ervaringen uit die tijd op papier gezet in het boek ‘Ik zal altijd voor je blijven zingen’. „Het gaat mij erom dat mensen, ook de Drontenaren, denken: dat ga ik ook een keer doen, ik ga met mijn vader of moeder de Zuiderzeeballade zingen.”

Top 40

Jan Vredenburg is een Amsterdammer die sinds twaalf jaar in Dronten woont. Na zijn conservatorium-opleiding reisde hij als slagwerker de hele wereld over. In de jaren zeventig maakte hij deel uit van de ABBA-achtige band Champagne. Met het nummer ‘Rock and Roll Star’ stonden zij op nummer twee in de Top 40.

Aan Vredenburg’s muziekcarrière kwam een plotseling einde toen zijn moeder Alzheimer kreeg en werd opgenomen: „Ik zat op dat moment in Kenia. Maar als je moeder ziek wordt, ga je naar huis.”

Heel verdrietig

In de periode daarna ging hij elke avond op bezoek. Na verloop van tijd was er nauwelijks herkenning meer. „Ik werd er desperaat en heel verdrietig van”, blikt hij terug.

Als kind zong Jan veel liedjes met zijn moeder. Het zingen van ‘M’n eerste meisje’ opende zijn ogen: „Toen ik terugreed naar huis, dacht ik: wat heb ik nou gedaan? Waar kwam opeens die opleving vandaan?”

Mijn moeder terug

„Sindsdien heb ik elke dag een liedje voor haar gezongen. We praatten over vroeger, ik liet beelden van vroeger zien, we haalden herinneringen op. En dat ging steeds beter. Tot het moment dat ik wel twintig minuten met haar kon praten en ik mijn moeder voor twintig minuten echt terug had. Dat was héél bijzonder en dat heeft een maand of vijf geduurd. Tot Onze-Lieve-Heer zich bij haar riep.”

Die vijf maanden inspireerden Jan Vredenburg tot het theaterprogramma De Bonte Dinsdagavond Trein’. Met zijn band trad hij op voor ouderen: „Dat heb ik drie seizoenen gedaan en dat was hartstikke leuk en dankbaar. Het was een programma met herinneringen en liedjes van vroeger. Als we de Zuiderzeeballade zongen in De Meerpaal, dan zong de hele zaal mee. We sloten het altijd af met het Wilhelmus. Dan ging iedereen staan. Echt geweldig!”

Van je afschrijven

Vredenburg vertelde thuis tot vervelens toe over de ervaring met zijn moeder. „Mijn vrouw zei: je moet het van je afschrijven.” Mede door corona had hij er de afgelopen anderhalf jaar eindelijk tijd voor.

De auteur hoopt dat lezer er iets aan heeft als een vader of moeder vergeetachtig wordt: „Eén op de vijf mensen in Nederland wordt geconfronteerd met Alzheimer. Veel mensen raken gestresst omdat ze het contact met hun vader of moeder kwijtraken. Voor mijn moeder waren er in die tijd de liedjes. Ik adviseer gewoon eens te gaan zingen met vader of moeder.”

Laagdrempelig

„Ik heb geprobeerd het op een laagdrempelige en toegankelijke manier te schrijven”, vertelt de Drontenaar. Ervaringen met zijn moeder vermengde hij met verhalen over zijn jeugd in Amsterdam

„Levensverhalen met foto’s van voor en na de oorlog met aanvullende wetenswaardigheden over de oude stad maken dit boek - met humor, muziek en herinneringen - tot een baken in de strijd tegen het alsmaar voortwoekerende Alzheimer-monster”, aldus de uitgever.

De Regenboog

Wat gaat Vredenburg doen nu zijn verhaal bij de boekhandel ligt? „Na corona wil ik de muziek weer oppakken met kleinschalige optredens, ook in verzorgingshuizen”, antwoordt hij.

„Ik hoef er niet meer van te leven, als ik die mensen maar een fijn uurtje kan bezorgen. Voor een kopje koffie of een kop soep kom ik graag naar De Regenboog.”