Open brief over ‘landjepik’: „Niet alle burgers zijn criminelen”
GemeenteDRONTEN - De gemeenteraad bespreekt vanavond het Rekenkamerrapport over illegale tuinvergrotingen. Inwoonster Else van Luin schreef onderstaande open brief:
Geachte leden van de Gemeenteraad van Dronten,
Vandaag las ik dat u gisteren in een commissievergadering hebt gesproken over zoekgeraakte post in ‘Landjepikdossiers’. Allereerst ben ik blij dat u dit heeft besproken en dat u volgende week dit onderwerp nogmaals in de plenaire raadsvergadering aan de orde laat komen. Hiervoor zeg ik u dank.
Het is goed dat de Rekenkamer onderzoek heeft gedaan. Alleen vraag ik me af hoe onafhankelijk en diepgravend dit onderzoek is geweest. Uit de media begrijp ik dat als uitkomst eigenlijk alleen aar voren is gekomen dat de toonzetting vriendelijker moet en dat deze voortaan mensvriendelijker zal plaatsvinden.
Dit stelt me teleur. Het is namelijk niet waar het mijns inziens om gaat. Er zijn – voor zover ik heb kunnen nagaan – zaken van veel ernstiger aard aan de orde. Helaas mis ik deze in de verslagen zoals ik die het kunnen lezen.
Waar gaat het wel om? Ik neem de vrijheid om deze puntsgewijs aan u voor te leggen. Omdat dit een open brief is, stuur ik deze in cc. door aan het college en de pers.
De griffie wil ik graag verzoeken om deze ook door te zetten naar de Rekenkamer.
1. Niet alle burgers zijn criminelen.
Net als bij de Toeslagenaffaire langzaamaan duidelijk is geworden, zijn de gedupeerden als notoire fraudeurs gehandeld, ongeacht wat de aanleiding was voor hun problemen. Deze mentaliteit vanuit de gemeente heb ik in de achterliggende bijna 10 jaar net zo ervaren. Dit terwijl ik harde bewijzen heb, zwart-op-wit, dat ook de gemeente behoorlijke steken heeft laten vallen. Sterker nog, zij is in mijn geval en dat van mijn buren en mogelijk ook van andere gezinnen in mijn buurt, zelf de oorzaak!
2. In de jaren rond 1970 vond de gemeente Dronten het te duur om het Kadaster de percelen te laten uitzetten.
Op 6 februari 2018 heb ik een gesprek gevoerd met toenmalig burgemeester Aat de Jonge en interim gemeentesecretaris Daan van der Spek. Met uitdrukkelijke instemming van beide heren heb ik dit gesprek integraal vastgelegd op een dictafoon. Het is een gesprek van 46 minuten. Graag had ik het volledige gesprek in het attachment bijgevoegd, maar het bestand is 32 MB, te groot om via Outlook te versturen.
In de 18e minuut leg ik uit dat volgens mijn onderzoek in ons geval met de percelen is geschoven ten behoeve van een reconstructie van de bocht in de straat voor mijn deur. Daarbij zeg ik letterlijk: „Eerst zijn in 1978 de huizen gebouwd en daarna is het bos aangeplant (…) en het was de gemeente die bij de aanplant van het bos een greppeltje heeft getrokken gezegd heeft ‘dit is jullie grond en dat is van ons’. Het is niet het Kadaster geweest die toen paaltjes heeft uitgezet.”
De burgemeester zegt dan letterlijk, ik citeer: „Nee, nee, nee, toen hadden we eigen gemeentelijke inmeters. Die stonden bij ons op de loonlijst. Twee.”
Toen onze buren en wijlen mijn echtgenoot op 16 februari 2012 werden aangeschreven dat wij oneigenlijk grond in gebruik zouden hebben, gingen wij uit van een misverstand. Toen leefden nog enkele oorspronkelijke bewoners en uit hun mond kon ik optekenen, dat in 1977 weliswaar de percelen waren uitgegeven, maar het kadaster nooit paaltjes heeft uitgezet. Zoals ik al aangaf, eerst zijn de huizen gebouwd en daarna is het bos aangeplant. Door de gemeentelijke bomenplanters is volgens deze oude buren een greppeltje getrokken als grenslijn. In de loop van de jaren is dit greppeltje dicht geslibd. Wij zijn in december 1988 aan De Reiger 57 komen wonen en toen was er al niets meer van te zien.
Iets anders was dat het toenmalige hoofd van de gemeentelijke groenvoorziening, de heer Louis Versnel, ons als bewoners er bij herhaling op heeft gewezen dat het staand gemeentelijk beleid was dat onze tuinen een open achterzijde dienden te behouden, om het geheel van bos en tuinen een open, parkachtige uitstraling te laten behouden. Het was ons dus verboden om een hek, heg of schutting te plaatsen. (Bovendien moesten wij ook conform dit beleid, ‘klein onderhoud’ verrichten in het gemeentelijke bos achter onze percelen. Dit heb ik 23 jaar gedaan, tot het moment dat wij op 16 februari 2012 voor criminele landjepikkers werden uitgemaakt.) De heer Versnel gaf aan dat onze feitelijke erfgrens niet bij hem bekend was, maar dat dit voor hem niet relevant was, omdat het geheel toch een open, vloeiende overgang van tuin naar bos moest behouden.
Toen de gemeente mij in 2018 voor de kantonrechter sleepte omdat ik stellig sinds 2012 meende in mijn recht te staan met beroep op verjaring, bleek in 2015 nieuwe jurisprudentie ontstaan te zijn. Een beroep op verjaring kon vanaf dat moment alleen slagen als er ‘voldoende bezitswil’ was getoond. Oftewel: er had meer dan 20 jaar een hermetisch afgesloten heg, haag, muur of schutting moeten hebben gestaan. En dat was nou juist hetgeen conform het staande gemeentebeleid niet mocht en waaraan ik me keurig had gehouden!!! Kortom, ik verloor om die reden de rechtszaak, werd veroordeeld tot het op straffe van dwangsommen binnen 10 dagen ontruimen van ‘mijn’ tuin achter de formele kadastrale grens en moest ook nog eens de proceskosten betalen. Later heb ik deze strook alsnog (en dus voor de tweede keer) gekocht en kon ik weer kosten maken om door een hoveniersbedrijf dat deel opnieuw te laten aanleggen.
3. Er is geschoven met grondgrenzen, maar dit is door de gemeente niet vastgelegd.
Aanvankelijk was rond 1976 / 1977 voor ons huis in de straat een haakse bocht aangelegd. Op Ruimtelijkeplannen.nl is die nog met lichtgrijze lijnen aangegeven. Zie bijlage ‘Screenshot ruimtelijkeplannen 24112021’.
Deze bocht bleek te krap voor de vrachtwagens die bouwmaterialen kwamen afleveren voor de woningen van OFW die toen eerder werden gebouwd. De gemeente heeft toen ingegrepen, de bouw van de 6 houten huizen stilgelegd en eerst de bocht gereconstrueerd. Dat was in algemeen belang. Echter, de bocht werd zodanig gereconstrueerd, dat die ruimer werd en daarmee is een nieuwe rooilijn ontstaan. Volgens de inmiddels overleden oorspronkelijke bewoners was dat een soort handjeklap: aan de voorzijde ging iets van de tuinen af, aan de achterkant werd dat er bij gegeven. Op de plattegrond van Ruimtelijkeplannen.nl is met een heel dun grijs lijntje aangegeven hoe die bocht ooit heeft bestaan. Ook is te zien dat (met wit aangegeven) onze tuinen een evenwijdige bocht maakten, evenwijdig aan de oorspronkelijke straatvorm.
Vanaf 1988 tot 2012 hebben noch mijn buren, noch wij ooit geweten dat de formele kadastrale grens op een andere plek lag, dan wat wij in goed overleg met de achtereenvolgende gemeentelijke onderhoudsploegen die het bos onderhielden, meenden tot de feitelijke grens te mogen rekenen. Op het kaartje is dan ook duidelijk te zien dat hetgeen met wit is aangegeven, dus privétuinen zouden betreffen, niet alleen bij mijn huis, ook elders in de buurt afwijkt van wat kadastraal bepaald zou zijn.
4. Bijgekochte lapjes grond: alleen maar behoud van de oorspronkelijke tuinen.
Ook heel nadrukkelijk valt op dat die mensen die stukjes ‘oneigenlijk in gebruik hebbende grond’ hebben bijgekocht, binnen de witte delen van de plattegrond vallen. Met andere woorden: net als ik, hebben ook anderen uit arren moede grond bijgekocht, om de oorspronkelijke tuin in tact te laten. Ik heb twee keer de prijs betaald voor één stuk grond: de eerste keer bij aankoop van het huis in 1988 en de tweede keer na onnodig veel gedonder en nodeloze en zeer hoge kosten. Deze hele kwestie heeft me meer dan € 17.000,- gekost. Dit was nergens voor nodig geweest.
5. De gemeente had/heeft haar gegevens niet op orde.
Op 1 juli 2009 is de Wet Basisregistratie Adressen en Gebouwen (BAG) in werking getreden. Dit had tot gevolg dat elke gemeente vanuit haar eigen basisarchief een landelijke database moest gaan vullen met exacte gegevens omtrent eigendommen, kadastrale grenzen en dergelijke. Binnen de gemeente Dronten had men daaraan tot dan toe geen aandacht gegeven. Kortom, er moest een inhaalslag worden gemaakt. Op 6 september 2011 is dit in het College van B&W besproken. De heer Van Amerongen was ook toen portefeuillehouder. De agenda van deze vergadering is geregistreerd onder nummer B11.001532. Het titelblad heb ik in het attachment bijgevoegd; ik bezit een kopie van het gehele document.
De teneur van het gestelde in dit document is dat er moet worden ingezet op handhaving. En dat het vast wel tot verzet zal komen door sommige burgers die menen dat na verloop van soms ruim 30 jaar het eigendom van de grond is verjaard. Maar tegen elke prijs moet precedentwerking en rechtsongelijkheid worden voorkomen. Dus kan dat niet anders dan van meet af aan met zware juridische dreigingen. Tot zover mijn samenvatting van het collegebesluit.
Dat er sowieso tot dan toe geen aandacht was geweest voor het precies vastleggen van erfgrenzen, is een keuze geweest binnen de gemeente. Naar mijn mening zouden individuele burgers NOOIT hiervan met de nadelige consequenties geconfronteerd hebben mogen worden.
Al puzzelend ben ik tot de slotsom gekomen, dat de noodzaak van deze gemeente om de landelijke database te gaan vullen, de directe aanleiding is geweest tot het handhavend gaan optreden tegen vermeende landjepikkers. Immers, de heren hadden in 2011 geen idee om welke omvang het ging. Er is uitgebreid gesproken over welke budgetten en hoeveel menskracht er nodig was, over het inhuren van externe expertise en mogelijk verkopen van grond om deze kosten te kunnen dekken.
Maar het laat zich niet tegenspreken dat de meest goedkope manier om de eigen gegevens op orde te krijgen was, om alle bewoners van woningen met percelen grenzend aan openbaar groen, vanuit het niets te beschuldigen van landjepikkerij. Opmerkelijk is namelijk dat het de gemeente was, die ons beschuldigde van overschrijding van de kadastrale grenzen maar zelf niet wilde aangeven waar die grenzen dan zouden liggen. De bewijslast werd volledig bij ons als ONSCHULDIGE bewoners gelegd. Vervolgens werd alle bewijs waarmee ik na uitvoerig onderzoek aan kwam zetten, zonder pardon van tafel geveegd. Uiteindelijk zouden wij als bewoners op onze kosten door het kadaster metingen hebben moeten laten uitvoeren, wat een heel dure grap is. De gemeente zou dan als mede-belanghebbende partij gratis en voor niets de kadastrale gegevens in handen krijgen. In ons geval van gezamenlijk optrekkende bewoners van de zes houten huizen zou de gemeente uiteindelijk in totaal € 325,- bijdragen in die kosten, dus € 54,17 per gezin, maar dat moest vooral geheim blijven! Daar mochten we echt met helemaal niemand over praten!!! Er werd niet bij gezegd waarom niet.
6. De gemeente wenst niet de hand in eigen boezem te steken.
Het feit dat de gemeente voor 2011 geen aandacht heeft gehad voor het precies vastleggen van alle mijn-en-dijn, zou bij naar mijn mening het huidige college als ook bij u als leden van de gemeenteraad reden geweest moeten zijn voor zelfreflectie. Op het moment dat het urgent blijkt om toch alsnog de inhaalslag te maken om tot precieze grensbepalingen te komen, had het mij als teken van volwassen gedrag geleken als men eerst intern kijkt waar hiaten zijn. Mochten die zodanig zijn dat de hulp van de bewoners nodig is, dan kan dat in goed overleg plaatsvinden, waarbij het zoeken van een voor beide partijen acceptabele oplossing centraal staat en over-en-weer iedereen elkaar in haar/zijn waarde laat.
Nu is elke mogelijkheid dat de gemeente Dronten fouten heeft gemaakt of overduidelijk haar eigen zaken niet op orde heeft, onbespreekbaar gebleken en ook tot onmogelijkheid verworden, terwijl ik met feiten kan aantonen dat de hier, in dit geval, de gemeente schuld draagt.
Door zomaar, zonder zelf met bewijs te komen individuele inwoners in de beklaagdenbank te zetten, speelt de gemeente machtspolitieke spelletjes en gaat zij voor bij aan haar eigenlijke taak: dienstbaar zijn aan de inwoners.
7. De Rekenkamer: hoe onafhankelijk was haar onderzoek?
In de bijna 10 jaar dat ik met deze gemeente heb gesteggeld over deze kwestie, en waarbij een belofte van de heer Pleijzier van 6 februari 2020 nog altijd niet is nagekomen, heb ik veel onderzoek gedaan en een map met meer dan 500 pagina’s aan documentatie verzameld. Dit bestaat uit oude plattegronden, verklaringen, oude foto’s en alles wat relevant is.
Mij had het logisch geleken dat de Rekenkamer, als zij pretendeert onafhankelijke onderzoek te doen, hoor en wederhoor had toegepast. Helaas heb ik niets vernomen. Ik vraag me dan ook af of deze Rekenkamer wel zo onafhankelijk onderzoek heeft verricht. Ik heb daar twijfel bij. Wat ik lees is dat zij binnen het gemeentehuis is gebleven en daar in de archieven is gedoken. Ik weet niet of daarbij alle relevante documenten ter inzage waren gelegd. Zoals de gemeente mij openbare stukken die ik middels meerdere WOB-verzoeken had willen krijgen, niet heeft gegeven, zo sluit ik ook niet uit dat er vooraf een selectie is toegepast op hetgeen wel-of-niet welgevallig was.
De bevindingen van de Rekenkamer stellen mij namelijk nogal teleur. Op geen enkele manier lees ik iets terug van bijvoorbeeld bovengenoemde mijns inziens zeer ernstige inhoudelijke feiten.
8. Het College van B&W heeft u als Raad onvolledig en onjuist geïnformeerd.
Zoals u zult begrijpen, is de kwestie van het ‘Landjepikken’ aanzienlijk genuanceerder dan het college u doet voorkomen. Wethouder Van Amerongen zat al in het college toen in 2011 het besluit werd genomen om te gaan handhaven. Ik heb in alle achterliggende jaren met meer dan gemiddelde belangstelling uw handelen en dat van het gemeentebestuur gevolgd en heb mijn uiterste best gedaan om u zo goed als binnen mijn mogelijkheden ligt, van informatie te voorzien. Er is namelijk meer aan de hand dan alleen de al-dan-niet vriendelijke toonzetting van brieven. Dat betreft alleen de vorm.
Ik mis de bovengenoemde inhoudelijke aspecten. Ik mis de zelfreflectie vanuit de gemeente. Ik mis het accepteren van de consequenties van eigen besluiten zoals in de jaren ’70 bij de uitgifte van percelen in de Fazantenwijk en Dronten-Zuid toen niet het Kadaster, maar eigen inmeters deze taak vervulden, en er daarmee in ieder geval ruimte is ontstaan voor het iets afwijkend registreren van grensgegevens ten opzicht van die van het Kadaster. Dat is toen een doelbewuste keuze van de gemeente geweest. Het zou het huidige gemeentebestuur sieren als zij daarvan zelf de gevolgen zou hebben geaccepteerd en daarnaar zou hebben gehandeld.
De democratie is in het geding als niet op de inhoud van de zaak wordt ingegaan. U ben als volksvertegenwoordiger gekozen en hebt het mandaat van de kiezers om het college te controleren. Die taak vind ik eerlijk gezegd in alle achterliggende jaren veel te mager over het voetlicht gebracht. Het zou anders niet mogelijk geweest mogen zijn dat onschuldige inwoners van Dronten gedurende zo vele jaren zo gruwelijk onrechtvaardig zijn behandeld. U stond er bij en u keek er naar.
Er komen gemeenteraadsverkiezingen aan. Voor het eerst ga ik niet stemmen. Ik voelde me alleen door Suzanne Stoop vertegenwoordigd, want zij maakte zich wel hard voor rechtvaardigheid. Helaas stopt zij. En verder… zeer tot mijn verdriet ervaar ik nog steeds van niemand enige steun, of teken dat een van u het voor mensen zoals mij opneemt. Ik heb een keer gebruik gemaakt van mijn recht tot inspreken. Die tijd was (veel te) kort. Ik was werkelijk in wanhoop. Evenzogoed ging u door met het voorlezen met vooraf opgestelde teksten. Ik ging gedesillusioneerd naar huis.
En nu lees ik dat u tevreden bent met de uitkomst van het Rekenkamer-onderzoek en met de wethouder die ‘gewoon’ belooft vriendelijker toonzetting te zoeken, maar verder geen enkele vorm van spijt betoont over alles wat tot nu toe ronduit fout is gegaan. En juist hij zou tegenover u eerlijk geweest moeten zijn. Hij heeft nu eenmaal de bij zijn functie behorende plicht om u te voorzien van alle feiten, open, volledig en correct.
Ik kan u alleen maar alle wijsheid toewensen en de hoop uitspreken dat u met zelfvertrouwen, rechte rug en overtuigingskracht uw werk zult voortzetten opdat rechtvaardigheid en vertrouwen in ons gemeentebestuur ooit weer terug zullen keren. De inwoners van Dronten verdienen dit!
Met vriendelijke groet,
Else van Luin-Slingerland
De Reiger
Dronten
